Wkrótce wszystko się zmieni
2014,
projekt publiczny
Erdington Library Patio, Orphanage Rd, Birmingham, B24 9HP, UK
Soon Everything Will Change to projekt publiczny dla dzielnicy Erdington w Birmingham, zrealizowany w czerwcu 2014. Został zainaugurowany w sobotę 31 maja 2014, muzycznym performansem the Waste Paper Opera Company*.
Głównym elementem projektu był duży kryształ (nisza kryształów) zainstalowana w pobliżu biblioteki w Erdington. Kryształ, zakupiony od lokalnego dostawcy z Chesterfield, pochodził z brazylijskiej kopalni. Rajkowską, która pracowała w Brazylii nad jednym ze swoich projektów w 2013 roku, zafascynowała tamtejsza mieszanina wierzeń oraz rytuałów. Artystka postanowiła przywieźć jeden z istotnych elementów rytuałów oczyszczających – kryształ, aby utworzyć lokalny czakram w Eridngton.
Znaczenie czakramu było w tym projekcie lekko przekształcone (z Sanskrytu – cakra) – ośrodek energetyczny w tkance miasta był tutaj rozumiany również jako ośrodek energetyczny w ciele człowieka. Rajkowska, tak jak zazwyczaj, także i tym razem zrealizowała projekt, który oddziaływał przede wszystkim na ludzkie ciało, zawieszał logikę oraz proponował nowe społeczne rytuały.
Wkrótce wszystko się zmieni był rezulatem przekonania o panującym kryzysie, któremu towarzyszy silne, niepokojące poczucie nadchodzącej, radykalnej zmiany. Postępującym zmianom klimatu towarzyszą rosnące wątpliwości co do racji kierunku kultury europejskiej opartej na spuściźnie Oświecenia. Zmiany następują i będą nadal postępowały nie tylko w Europie – jest to kryzys globalny.
Projekt Wkrótce wszystko się zmieni był pomyślany nie jako instalacja site-specific, ale urządzenie nomadyczne, jako podróżujący czakram. Zainstalowany w przestrzeni publicznej, delikatnie oddziaływał na każdego, kto zechciał z nim po prostu pobyć czy dotknąć go. Był to obiekt, który rozbrajał, stymulował wyobraźnię i delikatnie hipnotyzował; obiekt który może faktycznie stał się czakramem, w którym koncentrowała się energia dzielnicy. Dla każdego oznaczał coś innego i ludzie z pewnością wymyślali własne powody obecności kryształu. Jego niejednoznaczny status „klejnotu”, obiektu uzdrawiającego, ulicznego dziwactwa, czy – przede wszystkim – rzeźby podważały pragmatyczną definicję sztuki publicznej.