Dwoje ludzi opowiada o swojej pracy na lotniskach przy odprawie Żydów jadących do Izraela, o treningach przygotowawczych jakie musieli przejść w Izraelu, o swojej bezwzględności, wreszcie o kacu moralnym jaki mają dzisaj.

Film wideo będący zapisem, a zarazem performatywnym powtórzeniem dawnych wspomnień. Odległych czasowo, odmiennych od tego, co dzieje się dzisiaj, a mimo to wciąż silnie wpływających na aktualne myślenie, decyzje i działania. Przywołana po raz pierwszy w publicznej sytuacji komunikacyjnej przeszłość zderza się tu z teraźniejszością. Wyraźnie dotyka bohaterów, a zarazem jest przez nich na bieżąco modyfikowana, czytana przez filtr ich obecnej tożsamości.

Projekt pokazuje uwikłanie jednostkowej opowieści w szerszy kontekst narracji produkowanych przez inne jednostki, grupy lub instytucje. Zarazem jednak ujawnia jej niejednoznaczność, wielokierunkowość i plastyczność – na oczach widza rozgrywa jej nie zawsze wygodną i przyjemną zdolność do kształtowania się w sposób podmiotowy.