photo. Ula Zajączkowska

Trafostacja to próba wtórnego znaturalizowania ekosystemu na Niskich Łąkach we Wrocławiu.
Nieczynny budynek stacji transformatorowej z 1930 roku został w nim wykorzystany jako swoisty szkielet dla żywej rzeźby powstałej przez uruchomienie biologicznej „maszyny” wegetacji.

Modernistyczna architektura powoli zarasta różnymi gatunkami roślin, a z trzech okien budynku wypływa woda przywołująca pamięć powodzi z 1997 roku, która zdewastowała Wrocław. Bezpośrednie, ludzkie wsparcie dla tego niewielkiego habitatu polega na zasadzeniu takich roślin jak np. paprocie, bluszcze, bodziszki, mchy i trzmieliny oraz umieszczeniu w donicach nasion oraz sadzonek odmian ruderalnych. Trafostacja powstała z myślą o przyszłości, kiedy to organizmy nie-ludzkie wezmą budynek w całkowite posiadanie i zamienią go w nowy habitat.

Woda i rośliny potraktowane zostały w Trafostacji jako siła sprawcza – to od nich zależy kształt i losy projektu. Cykl wegetatywny to spektakl sił poza-ludzkich rozgrywający się na scenie stworzonej przez architekturę. I jakkolwiek spektakl ten jest przeznaczony dla ludzi, to głównymi aktorami i mieszkańcami Trafostacji są organizmy tworzące ekosystem. Trafostacja jest zatem gestem przekazania ludzkiego tworu, jakim jest architektura – innym gatunkom.