Zwierzęta, rośliny, bakterie także używają ludzkich wytworów. Architektura powstaje zazwyczaj dla człowieka, ale poza-ludzkie stworzenia także ją zasiedlają. Ich obecność wpływa na przyszłość budynku. Przyśpiesza albo spowalnia jego rozkład. Czy można potraktować ich aktywność jako rodzaj konserwacji?
Wystawa podejmuje temat konserwacji przyrody i kultury. Zwierzęta, rośliny, bakterie także używają ludzkich wytworów. Architektura powstaje zazwyczaj dla człowieka, ale poza-ludzkie stworzenia także ją zasiedlają. Ich obecność wpływa na przyszłość budynku. Przyśpiesza albo spowalnia jego rozkład. Czy można potraktować ich aktywność jako rodzaj konserwacji? Bakterie, grzyby, rośliny jako strażnicy materialnych wytworów człowieka gwarantują jedno – obiekt w końcu zostanie wchłonięty przez otoczenie.

Wystawa gromadzi trzy dokumentacje takiego działania. Punktem wyjścia są konkretne obiekty: nieczynna stacja transformatorowa (Joanna Rajkowska), paleta z czarnego dębu (Karolina Grzywnowicz) czy obozowe baraki (Anna Zagrodzka). Artystki pokazują procesy konserwacji jako pole współpracy z bytami poza-ludzkimi. W przypadku architektury pracę ochrony wykonują rośliny, bakterie i pleśnie. Czarny dąb zaś, dzięki naturalnym właściwościom, konserwuje się sam. Rozkład jest pożądany, ponieważ świadczy o działaniu planetarnego metabolizmu. Dziedzictwo przestaje być materialnym obiektem, utrzymywanym za wszelką cenę. Jest procesem, relacją, zmianą.